Mój pierwszy kot.

Decyzja zapadła – będzie nowy domownik  - BIERZEMY KOTA ! To zawsze dość ekscytujący moment i przeważnie chcemy,aby mruczek pojawił się w naszym życiu - teraz, już, najpóźniej jutro ... ! Czasami w głowie kołacze jakiś wymarzony kolor, niekiedy wyobrażenie konkretnego charakteru, a i tak, najczęściej  jesteśmy gotowi wziąć pierwszego napotkanego kociaka (jeśli zdecydowaliśmy się na rasowego, to takiego którego można najszybciej odebrać).



Niestety jest to nieodpowiednia taktyka. Biorąc kota – bierzemy na siebie odpowiedzialność na następne kilkanaście lat. To jest żywe stworzenie, które musimy karmić, pielęgnować, sprzątać za niego, leczyć w razie choroby...  Nie jest zabawką, którą odstawimy na półkę, gdy przestanie  nam odpowiadać. Kot przywiązuje się do właściciela - na swój sposób odczuwa, dlatego oprócz opieki potrzebuje też ludzkiej przyjaźni.

Adoptując „dachowca“ pomagamy biednemu zwierzęciu, na świecie błąka się masę bezpańskich kotów, także schroniska są nimi przepełnione. Oczywiście, to że dostajemy je za darmo, nie oznacza, że możemy  zaniedbać podstawowych obowiązków czy nieodpowiednio się nimi zajmować lub karmić (ranking suchych karm tutaj). Początki mogą być ciężkie, ale poprawa warunków życia bardzo źle doświadczonego za młodu kociaka może nam zostać wynagrodzona poprzez ogromne przywiązanie i wdzięczność naszego pupila (a czego chcieć więcej ☺). 
Biorąc go pod nasz dach będziemy powoli odkrywać jego unikalny charakter, co dostarczy z pewnością wielu radości wszystkim domownikom.

Jednak należy sobie zdawać sprawę, że zabierając do siebie kota, który od małego był nauczony wychodzić na zewnątrz lub spędził cała swoją młodość w plenerze, bardzo trudno będzie nam go utrzymać w domu. W wielu wypadkach, aby go nie unieszczęśliwić kot ten będzie musiał pozostać zwierzęciem wychodzącym.


"Czegóż płaczesz? - staremu mówił czyżyk młody -

Masz teraz lepsze w klatce niż w polu wygody".

"Tyś w niej zrodzon - rzekł stary - przeto ci wybaczę;

Jam był wolny, dziś w klatce - i dlatego płaczę".

Ignacy Krasicki

Ze względów behawioralnych możliwość swobodnych spacerów niesie wiele zalet, gdyż jest to naturalne dla tego gatunku. Nasz pupil ma okazje się wyszaleć, zapewniona jest jego potrzeba interakcji z otoczeniem, także z innymi kotami. Do tego osobnik taki jest w o wiele mniejszym stopniu zagrożony otyłością i chorobami z tym związanymi, ze względu na regularna aktywność.

Niestety zwłaszcza na terenach wysoce zurbanizowanych wolny wybieg jest ogromnym zagrożeniem. Jednym z głównych czynników jest ruch komunikacyjny. Nie jest to jedyny problem, czasem niebezpieczeństwem mogą być też bezpośrednio ludzie lub inne koty o wysoko rozwiniętych potrzebach terytorialnych.

Alternatywą jest zakup kota rasowego (dlaczego z rodowodem - zapraszam tutaj). Wybierając konkretna rasę kierujemy się charakterem lub wyglądem (lub obydwoma czynnikami na raz). W przypadku takiego osobnika znamy w większym stopniu jego historię, gdyż możemy obserwować jego rozwój (dzięki zdjęciom od hodowcy lub wizytą w hodowli). Kociak opuszczając hodowle będzie nauczony korzystać z kuwety czy drapaka, do tego od urodzenia przebywa w zamkniętym pomieszczeniu (tak samo jak jego rodzice), wiec nie zna świata na zewnątrz.

Rasowiec kosztuje sporo, stąd nie każdy może sobie na takowego pozwolić. Jednak  jest też jeszcze kilka innych wad. Taki kot ma osłabione geny ze względu na dość szczegółową selekcje – mniejsza różnorodność genotypu (przyczyniają się do tego także  mioty wsobne czyli np. ojciec i dziadek, to ten sam kocur), dlatego z reguły są one bardziej chorowite, wrażliwe na różne czynniki. Kotu nie odbiera się tego, co raz dostał, oznacza, to że wychuchany, zadbany, na dobrej karmie, obcujący z różnorodnymi zabawkami kociak może być dość wybredny i nie zgadzać się na kompromisy.

Jest jeszcze jedna możliwość – adopcja kota dorosłego, wtedy charakter już wykrystalizował, tym samym wiemy na co się decydujemy. Także jest to rozsądne rozwiązanie jeśli niekoniecznie marzymy o małym wariacie (kociątko, jak każde małe stworzonko, ma mnóstwo energii i lubi rozrabiać), a preferujemy ustatkowanego osobnika. Powinniśmy także rozważyć taka decyzję jeśli bardzo długo nie ma nas codziennie w domu w okresie początkowym, gdy wprowadzamy kota do nowego dla niego domu.

Dorosły osobnik może mieć już swoje przyzwyczajenia, dlatego zapoznanie się z nowym otoczeniem może przebiegać dłużej, adaptacja może okazać się cięższa. Szczególnie w takiej sytuacji musimy uzbroić się w "anielską" cierpliwość (raczej nie polecam dla osób „w gorącej wodzie kąpanych“ ☺).

Gdy decydujemy się na kota warto przyjrzeć się wszelkim za i przeciw. Nasz tryb życia ma tu ogromne znaczenie. Warto przemyśleć budżet domowy, aby upewnić się, czy mamy wystarczająca ilość na niezbędne kocie potrzeby, nie zapominajmy o ewentualnych kosztach leczenia. Gdy nic nie stoi na przeszkodzie, musimy sprecyzować czego my oczekujemy od kota, aby relacja z nim sprawiała obustronną satysfakcje przez wiele lat! Tego wszystkim życzę!



Ze względu na rozległą tematykę druga część tego postu pojawi się już za dwa tygodnie, a w niej: jak wybrać hodowlę i na co zwrócić uwagę przy oględzinach kociaka. Serdecznie zapraszam!

Pozdrawiam,
Humora